Comicdom και νέα κόμικ στο bazaar της έκθεσης, selfies με super ήρωες και Βίκινγκς στη Μασσαλίας, στραβοπατημένα All Star και έξυπνα T-Shirts. Aνεμελιά ζωγραφισμένη με το μολύβι.

Vegan τούρτα με λεμόνι κι αγαύη στο Graffito. Λιώνει σαν αφρός στο στόμα.

Βόλτα κάτω από τις νεραντζιές της Δελφών, ήλιος και βροχή, μαρινιέρες και navy παπούτσια, ανοιξιάτικες μυρωδιές, λουλούδια από καλάθια στο δρόμο. Νεραγκούλες και κλειστές ακόμα ανεμώνες. Ευεξία.

Ζευγάρια, ήσυχα πια από την πρώτη πόζα, κάθονται και διαβάζουν πλάι πλάι στον ήλιο, με ένα βιβλίο ο καθένας ή μια διαμελισμένη εφημερίδα στο χέρι, χωρίς πολλά λόγια. Πόση ευτυχία και πόση συνενοχή έχει αυτή η δουλεμένη από καιρό οικειότητα.

Παράθυρα σε νεοκλασικά κτίρια και ακροκέραμα που φωτίζονται από το φυσικό φως. Τι ιστορίες και τι έρωτες να κρύβουν; Κάθε παράθυρο είναι ένα μυθιστόρημα που δεν γράφτηκε ποτέ.


Happy end: Νέοι θησαυροί στον ηλιόλουστο καναπέ. Ένα απολαυστικό κείμενο στο ipad για «Το μακρύ ταξίδι της άμμου» του Παζολίνι. Και στο Τρίτο Πρόγραμμα ολόκληρη η όπερα του Μότσαρτ «Απαγωγή από το Σεράι».  

 YΓ.: Και μέσα σε όλα αυτά πρόλαβα να διαβάσω (ξανά) και για τον Καρλομάγνο.