16 Iουνίου 1912

Βιβλία. Το τραπέζι στο δωμάτιο του Άντονι ήταν γεμάτο (...) Πόσο θα ήθελα, σκεφτόταν ο Άντονι επιστρέφοντας από τη βόλτα του, να είχα δύο ζευγάρια μάτια! Ο Ιανός θα μπορούσε να διαβάζει τον Καντίντ και τη Μύηση ταυτόχρονα. Η ζωή ήταν τόσο μικρή και τα βιβλία τόσο αμέτρητα πολλά. Έσκυψε με λαιμαργία πάνω από το τραπέζι, ανοίγοντας τυχαία πότε τον έναν τόμο και πότε τον άλλο.

Υ.Γ. Το απόσπασμα είναι από το μυθιστόρημα «Ο τυφλός λυτρωτής» του Άλντους Χάξλεϋ (σελίδα 121, εκδ. Scripta, μτφ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου).

5 Responses so far.

  1. Γ. says:

    Όντως, πολύ λίγος χρόνος... Πρέπει να γίνονται προσεκτικές και εύστοχες αναγνωστικές επιλογές.

    Παρεμπιπτόντως, θα περιμένω μια γνώμη για το Αρθουρ Και Τζορτζ όταν το διαβάσεις (ήμουν σε δίλημμα αυτές τις ημέρες για το αν θα το αγορασω ή όχι).

  2. άσχετο, αλλά με έχει ενθουσιάσει το κάδρο πίσω!

  3. Διάβασα Κόου και Ραμπ, ευκολοδιάβαστα, ρουφιούνται αλλά μέχρις εκεί. Το πού ήσασταν όλοι καλό, πάει να κάνει τη διαφορά αλλά μου φαίνεται ανεπεξέργαστο. Αγαπάω Μπαρνς, Όταν διαβάσεις αυτό του Στεφανάκη και του Αλβάρες, ενημέρωσέ μας, παρακαλώ.


  4. Καλά που ανάρτησες,είδα τον Αλβάρες, να σας πω κι εγώ τον πόνο μου.

    Αγοράζω,,με πιάνει μια ταμαχιά και αγοράζω διάφορα και μαζεύονται αλλά μου συμβαίνει το εξής παλαβό τον τελευταίο καιρό,κάθομαι μετά και τα βλέπω και δεν με τραβάει κανένα,τα σκυλοβαριέμαι.
    Φάση είναι, θα μου πείτε,χαίρω πολύ.
    Τα καινούργια όμως τι τα παίρνω και δεν περιμένω να μπαγιατέψουν λιγάκι να΄ναι και πιο φτηνά;

    Τον Αλβάρες τον αγόρασα φρεσκότατο,είχα μεγάλη πρεμούρα.Τον λιβανίζω,πχ πάω Σαββατοκύριακο κάπου, τον κουβαλάω μαζί και τελικά διαβάζω μια χαψιά τον ..."Τυχαίο εραστή " (ναι,ξέρω,έλεος) κι ο Σέρχιο κι οι νεκροί του επιστρέφουν στην Αθήνα αδιάβαστοι. Άμα σε λίγους μήνες τον κάνουν προσφορά,πέστε μου,πως να μη σκάσω από το κακό μου,που αναβάλλοντας συνέχεια δεν θα τον έχω διαβάσει;
    Βάσανα,φίλοι μου,βάσανα και διλήμματα...

Leave a Reply