...Υπάρχουν άπειρες
λάθος «στροφές» και επιλογές μέχρι να
βρεις το σωστό. Όταν όμως το βρεις, απ'
όπου κι αν το κοιτάξεις είναι τέλειο.
Η σχέση με ένα βιβλίο
είναι ερωτική. Υπάρχουν (ευτυχισμένες)
στιγμές που σχεδόν σου κόβει την ανάσα. Αυτό δεν συμβαίνει με όλα τα βιβλία, φυσικά.
Κάποια τα βαριόμαστε, άλλα -ενώ μας
αρέσουν- δεν έχουν αυτό το κάτι που θα
μας κάνουν να κολλήσουμε. Υπάρχουν
ορισμένα που δεν θα τους ρίχναμε ούτε
δεύτερη ματιά. Και μερικά που δεν θα τα
ξεπεράσουμε ποτέ.
Γι' αυτά τα βιβλία
διστάζω να γράψω. Όπως δεν μιλάμε ποτέ για τους έρωτες που αληθινά μας διέλυσαν.
Αισθάνομαι ότι αποκαλύπτοντάς τα είναι
σαν παραδίδω σε κάποιον την απομαγνητοφώνηση από
τις ζορισμένες συνεδρίες με έναν
ψυχαναλυτή. Η σχέση με αυτά τα βιβλία,
τα βιβλία της ζωής μας, είναι φυσικά
πάντα ανοιχτή. Όσες φορές κι αν επιστρέψεις
στις σελίδες τους, κάτι διαφορετικό
θα ανακαλύψεις. Χιλιο-υπογραμμισμένα,
με τσακισμένα φύλλα, δεν τα δανείζεις
πουθενά, γιατί στις φράσεις πάνω
χοροπηδούν οι αληθινές εμμονές σου, τα
δυνατά και τα τρωτά σου.
Η Μαλβίνα συνήθιζε να
λέει ότι δέκα βιβλία φτάνουν για μια ολόκληρη ζωή. Πόσο δίκιο είχε. Δέκα βιβλία
που σε έχουν ζορίσει, κι έχουν θρυμματίσει
-με τον τρόπο του Κάφκα- σαν τσεκούρι
την παγωμένη θάλασσα μέσα σου, αρκούν
για να τα διαβάζεις ξανά και ξανά. Όπως κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Τα διαβάζεις άλλη
μια φορά και άλλη μία, για να διαπιστώσεις
πως τελικά σε κάθε ηλικία έχουν να σου
δώσουν κι άλλα πράγματα. Να σου αποκαλύψουν μια ακόμα πτυχή σου.
