...να διαβάζεις μέχρι το πρωί ιστορίες για στοιχειωμένους πύργους και εγκλήματα στην αγγλική εξοχή και να κοιμάσαι μέχρι το μεσημέρι.
...να ξυπνάς ακούγοντας τα πουλάκια στα δέντρα να τιτιβίζουν και να χουζουρεύεις στο κρεβάτι χωρίς να σε νοιάζει τι ώρα θα σηκωθείς και τι άλλο θα κάνεις μέσα στη μέρα.
...να πίνεις καφέ και να χαζεύεις όση ώρα θες στο διαδίκτυο.
...να φτιάχνεις με τις ανιψιές σου (απαίσια) cupcakes σε περίεργα σχήματα (και μετά να τα πετάτε συνωμοτικά και να αγοράζετε έτοιμα παριστάνοντας ότι είναι δικά σας).
...να πηγαίνεις βόλτα με το ποδήλατο στα βιβλιοπωλεία και να καταλήγεις στο ταμείο φορτωμένος βουλιμικά με δέκα βιβλία, ενώ έχεις εξακόσια ακόμα στη βιβλιοθήκη που δεν έχεις διαβάσει.
...να ακούς μουσική και να ταξιδεύεις πάνω σε μια βελούδινη φωνή.
...να πηγαίνεις στο θέατρο ή στη Λυρική σκηνή και να φοράς το πιο κόκκινο κασκόλ
πάνω από τη μαύρη καπαρντίνα σου.
...να ανάβεις τα λαμπάκια στα δέντρα της βεράντας στις 5:00 το απόγευμα και να τυλίγεσαι με το πιο ζεστό ριχτάρι για να πάρεις έναν υπνάκο σαν τεμπέλης γάτος στον καναπέ.
...να παρακολουθείς μαγεμένος τον πιο καλό σου φίλο που κοιμάται σαν μωρό στο γούνινο χαλάκι του.
...να γεμίζεις το βάζο με λουλούδια και τη φρουτιέρα με ρόδια.
...να περπατάς άσκοπα στους δρόμους με το σακίδιο στην πλάτη γεμάτο δώρα για όσους αγαπάς, ακούγοντας κλασική μουσική στο iPod, και οι σταγόνες της βροχής να σου λερώνουν τα γυαλιά.
...να ετοιμάζεις ένα γιορτινό δείπνο για λίγους φίλους και όταν φύγουν να κοιτάς κουρασμένος τους λεκέδες του κόκκινου κρασιού στο τραπέζι και να αναπολείς: κάθε λεκές και μια ιστορία. Γιατί τα ευτυχισμένα και καλοζωισμένα σπίτια έχουν πάντα τέτοια σημάδια σε κάθε τους γωνιά, σαν ρυτίδες, για να θυμίζουν πως η αγάπη δεν μένει στην επιφάνεια, χαράζεται βαθιά.
Υ.Γ. Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα, ήσυχα και ευτυχισμένα!
