Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλιοφιλικα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλιοφιλικα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Εθισμένος στην ομορφιά


Διαβάζοντας για το ρεύμα του αισθητισμού που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου, με κύριους εκφραστές τους Ζορίς-Καλρ Ουισμάνς και Όσκαρ Ουάιλντ, θυμήθηκα πόσο είχα ερωτευθεί το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι από την πρώτη φράση:

«Το ατελιέ ήταν γεμάτο από την ανάλαφρη μυρωδιά των ρόδων και όταν το ελαφρό καλοκαιρινό αεράκι φυσούσε ανάμεσα στα δέντρα του κήπου, από την ανοιχτή πόρτα ερχόταν η βαριά ευωδιά των πασχαλιών ή η πιο ανάλαφρη του κοκκινάγκαθου».

Από όλα τα ρεύματα αγαπώ ιδιαιτέρως τον αισθητισμό. Οι αισθητιστές δημιουργούσαν τέχνη για την τέχνη ως αντίδραση στην κυριαρχία του ρεαλισμού και του νατουραλισμού που κατέγραφαν σαν κάμερα -αντιμετωπίζοντας τη λογοτεχνία ως επιστημονικό εργαλείο- την υλική πραγματικότητα. Στην ιστορία της λογοτεχνίας ήμουν πάντα με τους αναρχικούς της φαντασίας, από τον Κλασικισμό προτιμούσα το Μπαρόκ, κι από τον Ορθολογισμό το Ρομαντισμό. Εκ των υστέρων ανακαλύπτω ότι ενστικτωδώς με μαγνήτιζαν τα έργα που άφηναν τις πόρτες ξεκλείδωτες για να αποδράσεις από την πραγματικότητα. Κάθε έργο και κάθε εποχή κάτι προσθέτουν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας και έχουν ανεκτίμητη αξία για τον πολιτισμό. Όμως άλλα έργα μιλούν στη λογική μας και άλλα έργα μιλούν στην καρδιά μας, μας συγκλονίζουν βαθιά, μας ξεσηκώνουν σαν έρωτας, ασκώντας μας μια σχεδόν μεταφυσική έλξη. Υπό αυτή την έννοια απόλαυσα την Αισθηματική Αγωγή του Φλωμπέρ που απεικόνιζε ρεαλιστικά έναν αντισυμβατικό έρωτα, αλλά ερωτεύθηκα κεραυνοβόλα τον παράφορο, ρομαντικό έρωτα του Βέρθερου για τη Λόττε.


ΥΓ. Θα διαβάσω ξανά το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι, για τα ρόδα, τις όμορφες εικόνες, για τα μισάνοιχτα παράθυρα, για τις ευωδιές των αγγλικών κήπων, για τις τρυφηλές απολαύσεις, τις περιγραφές με τα ανάκλιντρα και τα βελούδινα μαξιλάρια, τα περσικά χαλιά, τις μεταξωτές πολυθρόνες αλλά και για τις ζοφερές σκηνές και τις πιο απόκοσμες στιγμές του.

12:55 μ.μ. 1 PERMALINK

Ένας σελιδοκόπτης και ένας άκοπος Έλιοτ


Τα μολύβια, ο ήχος της ξύστρας, η μυρωδιά του χαρτιού, οι στοίβες με τα καινούρια αδιάβαστα, βιβλία που μόλις αγόρασα (μια υπόσχεση ευτυχίας πάνω στο τραπέζι). Μια κούπα με γαλλικό καφέ, λουλούδια στο βάζο, αφράτα μαξιλάρια στον καναπέ, η μυρωδιά του κεριού, οι νότες εσπεριδοειδών αναμεμειγμένες με τις νότες από μια όπερα που παίζει από την εμμονική μου playlist στο γέρικο iPod. Ένας σελιδοκόπτης και ένας άκοπος Έλιοτ.

Άφατη ευτυχία στην έρημη χώρα. Ήσυχη ευτυχία, άφατη σαν θλίψη. 

Πιο πολύ απ' όλα τα βιβλία αγαπώ αυτά στα οποία πρέπει να κόψεις τις σελίδες τους μία παρά μία. Είναι λες τρυπώνεις μέσα στο βιβλίο και απελευθερώνεις τις λέξεις.

Τέτοια απογεύματα θέλω. Να γυρνώ από το γραφείο νωρίς. Να κατηφορίζω τη Μητροπόλεως με τον καφέ στο χέρι σε χάρτινο κύπελλο και τον ήλιο κόντρα, να με χτυπάει στο πρόσωπο. Μια στάση σε βιβλιοπωλείο. Απαραιτήτως.

Να μπαίνω στο σπίτι και να έχω όλο το φως ακόμα μπροστά μου για να έχω τη δυνατότητα να κάνω χίλια δυο πράγματα, αλλά τελικά να κάθομαι μέσα και να διαβάζω, βλέποντας το φως να πέφτει πια πίσω από τα δέντρα της βεράντας, να περνά μέσα από τα κλαδιά και να βάφει πορτοκαλί, μοβ, μπλε τα ράφια της βιβλιοθήκης.


ΥΓ. Η Έρημη Χώρα του Τ.Σ. Έλιοτ σε μετάφραση Γιώργου Σεφέρη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.  

11:27 π.μ. 1 PERMALINK

Saturday, June 11, 2016


8:30 Πρωινό στη βεράντα. Τριαντάφυλλα από τη γλάστρα, μισάνοιχτα βιβλία, μυρωδιά από φρεσκοκομμένο καφέ.

11:30 Ραντεβού για grooming.

13:30 Βιβλιοβόλτα. Επί Λέξει στην Ακαδημίας. Αριθμός 11, ολοκαίνουριος Τζόναθαν Κόου.


14:30 Ραντεβού για φαγητό, με γονείς. Πουρές σελινόριζας με ξύσμα λεμονιού και παγωτό ρυζιού με αμύγδαλο, τριμμένο παξιμάδι γλυκάνισου και σιρόπι από μαύρα κεράσια Πηλίου.

16:00 Διάβασμα στη βεράντα: Η ζωή που ονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ. Ζαν Μισέλ Γκενασιά. Αλγέρι. Μεσοπόλεμος. Στρατηγοί με μονόκλ, παριζιάνες που μυρίζουν λεμόνι, φορέματα που λικνίζοται σε πίστες χορού οι οποίες αιωρούνται πάνω από τη Μεσόγειο. «Αν υπήρξε ποτέ Παράδεισος θα πρέπει να βρισκόταν σ΄αυτή τη μαγευτική ακτή, όπου πάω από μια κατάλευκη παραλία και μέχρις εκεί όπου έφτανε το βλέμμα, απλωνόταν ένα δάσος από πεύκα-ομπρέλες, διακριτικούς φύλακες γερμένους προς την ακτή, καθώς και συστάδες φοινικόδεντρων· μια θάλασσα που θύμιζε οπάλι, κι αυτή η μεταξένια σιωπή, αυτός ο άνεμος, ανάλαφρος σαν κασμίρι, κάπου ανάμεσα στο Σίντι Φερούχ και τη Ζεράλντα, τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά από το Αλγέρι. Εκεί ένιωθε κανείς ότι βρίσκεται στις απαρχές του κόσμου, μόνος πάνω στη γη. Εκείνη την τόσο ευτυχισμένη Κυριακή, στα τέλη Αυγούστου 1939, η Κριστίν διάβαζε το κύριο άρθρο μιας εφημερίδας, η Νελλύ μαύριζε στον ήλιο, και ο Μωρίς με τον Γιόζεφ επέπλεαν ανάσκελα στο νερό».

18:30 Καφές στο δρόμο. Ζέστη. Θρυμματισμένος πάγος. Ποδήλατο.

21:00 Αΐντα.Verdi. Ηρώδειο.


12:30 Σαλάτα με κινόα, σέλερι, μαϊντανό και σπόρους κολοκύθας. Κρασί κάτω από το Μουσείο της Ακρόπολης. Tη νύχτα μοιάζει με ένα φωτισμένο καράβι από μπετόν, γυαλί και ατσάλι το οποίο πλέει σιωπηλά μέσα στο χρόνο.


2:30 House of Cards, s04e05.  

4:12 π.μ. 2 PERMALINK

Η Jane Austen διαβάζει Vogue

Ξύλινα παλιά τραπέζια, πορσελάνινα φλιτζάνια με αχνιστό καφέ ή τσάι, αφράτα μάφινς, τάρτες κολοκύθας και ανοιχτά βιβλία. Βικτωριανά σπίτια στην αγγλική εξοχή σαν αυτά που έχουμε αγαπήσει από τις ιστορίες του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ με τον Σέρλοκ Χολμς. Μονοπάτια μέσα στο δάσος που φέρνουν στο νου τους περιπάτους της Σεσίλια και του Ρόμπι Τέρνερ στην Εξιλέωση του Ίαν Μακ Γιούαν. Φορτωμένες βιβλιοθήκες και κομψά σεκρετέρ με στοίβες από αδιάβαστα μυθιστορήματα. Αναμμένα τζάκια και αναπαυτικές πολυθρόνες που θα λάτρευε η Μις Μαρπλ. Γωνιές για διάβασμα μπροστά από μεγάλα παράθυρα που μοιάζουν σαν να βγήκαν από ιστορίες της Τζέιν Όστεν. Βαγόνια τρένων που διασχίζουν τη Σκοτία. Φρεσκοκομμένα τριαντάφυλλα από τον κήπο. Βιβλιοπωλεία και παλιά καπηλειά στις παραθαλάσσιες περιοχές της βρετανικού νότου, καμπάνες στην Προβηγκία, φούρνοι στο Λονδίνο και υπέροχα στιγμιότυπα από μια ονειρεμένη country style κουζίνα. Αυτός είναι ο υπέροχος κόσμος της Jo Rodgers που ανακάλυψα λίγες ημέρες πριν στο Instagram. Η διαχειρίστρια του account @jo_rodgers, είναι μια Αμερικανίδα που από το 2010 ζει στην Αγγλία. Εργαζόταν στον εκδοτικό οίκο Random House και το τελευταίο διάστημα συνεργάζεται εξ αποστάσεως ως συντάκτρια με την αμερικανική Vogue. Οι φωτογραφίες της με ταξιδεύουν καθημερινά πίσω στο χρόνο, αφού καθεμία από αυτές μοιάζει σαν να έχει βγει από μυθιστόρημα του Γουίλκι Κόλινς.

2:16 μ.μ. 1 PERMALINK

Το κυνήγι των εξαντλημένων

Αναζητώντας το εξαντλημένο βικτoριανό μυθιστόρημα «Η γυναίκα με τα άσπρα» του Wilkie Collins από τις εκδόσεις Ηλέκτρα (2007), κατέληξα σε ένα μικρό παλαιοβιβλιοπωλείο στη στοά Όπερα, στην Ακαδημίας.

Ήμουν προετοιμασμένος για σαφάρι σε χαοτικές στοίβες και σε σκονισμένες βιβλιοθήκες με διπλές και τριπλές σειρές. Ευτυχώς τα πράγματα ήταν πιο εύκολα.

Ο ιδιοκτήτης αναζήτησε το βιβλίο στο site του βιβλιοπωλείου και κάτι βρέθηκε: Όχι το αντίτυπο των εκδόσεων Ηλέκτρα που πουλήθηκε δυστυχώς μία εβδομάδα πριν, αλλά μια διασκευή του μυθιστορήματος για το ραδιόφωνο με τον τίτλο Λάουρα -το όνομα της ηρωίδας-, το οποίο κυκλοφορούσε από τις εκδόσεις Δαμιανός. Με μια κίνηση βρήκε το μαύρο τόμο με το σκληρό εξώφυλλο χωρίς να χρειαστεί να ψάξει (ή να σου πει βαριεστημένα όπως συνηθίζουν στα παλαιοβιβλιοπωλεία «δες εκεί», εννοώντας σε ένα βουνό από τσαλαπατημένα βιβλία).

Όταν του είπα ότι με εντυπωσιάζει η οργάνωση, μου απάντησε ότι μπορώ να αναζητώ μόνος τα βιβλία που θέλω στο site και να βλέπω αν είναι διαθέσιμα. Όντως έτσι είναι. Το site orizontesbooks.gr διαθέτει μια πολύ καλή μηχανή αναζήτησης, η οποία δείχνει αν στο κατάστημα υπάρχει το βιβλίο που ψάχνεις. Εκτός από το συγγραφέα ή τον τίτλο του βιβλίου μπορείς να δεις τα αποθέματα ανά εκδοτικό οίκο. Όταν μάλιστα ένας πελάτης αγοράσει ένα βιβλίο, αυτό την ίδια στιγμή αφαιρείται από το site ώστε να μη δείχνει διαθέσιμο.

Ενθουσιασμένος περισσότερο με το βιβλιοπωλείο, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα, και λιγότερο με τη ραδιοφωνική διασκευή της «Γυναίκας με τα άσπρα» (με τον τίτλο Λάουρα που θυμίζει κομμωτήριο της δεκαετίας του '60), το οποίο ήταν ό,τι πιο κοντινό σε Wilkie Collins ανακάλυψα, πήγα για μια vegan μους λεμονιού με τη Λάουρα για να το γιορτάσω.

YΓ. Τη Δευτέρα το πρωί με τον καφέ θα πάρω σβάρνα τηλεφωνικά τις δανειστικές βιβλιοθήκες για να αναζητήσω την ακριβή μετάφραση. Αν ωστόσο κάποιος διαθέτει το αντίτυπο και μπορεί να μου το δανείσει μη διστάσει (επιστρέφω πάντα τα δανεικά βιβλία). Θα κεράσω και γλυκό :-)

10:57 μ.μ. 3 PERMALINK