“I go back to the reading room, where I sink down in the sofa and into the world of The Arabian Nights. Slowly, like a movie fadeout, the real world evaporates. I'm alone, inside the world of the story. My favourite feeling in the world”
Haruki Murakami, Kafka on the Shore
Τελευταία μου αρέσει
πολύ να ξυπνάω νωρίς. Ποιος να το περίμενε
από μένα που δεν μπορούσα να ανοίξω τα
μάτια μου αν δεν είχε πάει 9. Πίνω καφέ,
παρακολουθώ τις ειδήσεις στο διαδίκτυο
και μετά, καμια δυο ώρες, διαβάζω πριν
ετοιμαστώ για τα γραφεία.
Το πρωινό διάβασμα
είναι ακόμα πιο απολαυστικό απ' το
βραδινό. Τη νύχτα πλέον η προσοχή μου
αποσπάται ευκολότερα ή καταλήγω να
κοιμάμαι με το φως αναμμένο και το βιβλίο
στα μούτρα. Φορώντας ακόμα τα γυαλιά.
Κάθε πρωί ξυπνάω πλέον
πιο χαρούμενος. Νομίζω μάλιστα πως αυτές
οι ώρες είναι οι πιο αγαπημένες μου μέσα
στη μέρα. Ξαπλώνω στον καναπέ (τώρα που
ανοίγει ο καιρός θα διαβάζω στη βεράντα
κάτω από τα δέντρα) και το... σκάω. Δεν
θες πολλά για τέτοια ταξίδια: δυο μαλακά
μαξιλάρια κι ένα καλό βιβλίο.
Κλέβοντας μια ώρα ύπνο,
κατάφερα όχι μόνο να διπλασιάσω τα
βιβλία που διαβάζω, αλλά και να μεγαλώσω
τη μέρα. Πριν πάω στη δουλειά έχω ταξιδέψει
στον κόσμο ενός μυθιστορήματος. Κι έχω
ζήσει δυο ζωές. Μια δική μου και μια
χάρτινη. Πραγματικές πάντως και οι δύο.
Τουλάχιστον, με τον τρόπο που έχουμε
όσοι αγαπάμε το διάβασμα, να απολαμβάνουμε
τα ταξίδια δωματίου.
Υ.Γ. Δεν ξέρω για εσάς,
πάντως ο George R.R. Martin συμφωνεί: «Ένας
αναγνώστης έχει ζήσει χιλιάδες ζωές
πριν πεθάνει».
