Το χειρότερο δεν είναι
να μην σου αρέσει πολύ το βιβλίο που
διαβάζεις. Αλλά να μην βρίσκεις χρόνο
να καθίσεις ήσυχα και να απολαύσεις ένα
μυθιστόρημα που γουστάρεις τρελά. Το
κουβαλάς μαζί σου στην τσάντα, ελπίζοντας
να διαβάσεις λίγο στην κίνηση ή σε κάποιο café ανάμεσα σε δύο ραντεβού, σαν τον
κλέφτη.
Το φετινό φθινόπωρο ήταν μέχρι ώρας το χειρότερο από αυτή
την άποψη. Με ένα σπίτι διαλυμένο λόγω
ανακαίνισης, με τα βιβλία σε κούτες ή
σε στοίβες πάνω σε σκεπασμένα τραπέζια
με νάιλον, με πολλές μαζεμένες υποχρεώσεις
στο γραφείο, ζόρικα ωράρια και πολλά
ξενύχτια, έγινα ένας από εκείνους που
λένε μια φράση την οποία δεν συμπαθώ
καθόλου: «Δεν έχω χρόνο για διάβασμα».
Όταν άκουγα ανθρώπους
να το λένε, δεν το πίστευα. Να που
συμβαίνει, καμιά φορά, ακόμα και σε κάτι
τύπους σαν εμένα που δεν μπορούν να
φανταστούν τη ζωή τους χωρίς τα βιβλία.
Όταν, όμως, γυρίζεις σπίτι μετά από 12 με
15 ώρες δουλειάς, το τελευταίο πράγμα
που μπορείς να καταφέρεις είναι να
διαβάσεις δέκα σελίδες σερί χωρίς να
σε πάρει ο ύπνος. Προτιμάς να δεις μισό
επεισόδιο Dexter ή να χαζέψεις στο Facebook
και στο Twitter, να μιλήσεις στο τηλέφωνο
ή το Skype, να φτιάξεις ένα ποτό και να ακούσεις λίγη μουσική για να
χαλαρώσεις πριν πας στο κρεβάτι.
Με αυτό το ρυθμό,
διαβάζοντας κάθε πρωί 20 περίπου σελίδες,
πίνοντας τον καφέ μου, χρειάζομαι τρεις
εβδομάδες για να τελειώσω ένα βιβλίο
των 500 σελίδων. Απλώς απαράδεκτο, για
τις δικές μου ανάγκες. Όταν δεν διαβάζω
με την ταχύτητα που έχω συνηθίσει (ή με
την ταχύτητα που μου αρέσει) αισθάνομαι
ότι κάτι δεν κυλάει καλά στη ζωή μου,
ότι κάτι πολύ σημαντικό λείπει. Και
πράγματι έτσι είναι, λείπει κάποιος που αγαπάς κι αυτή η
υπέροχη αίσθηση που έχεις όταν ένα
βιβλίο σε παρασύρει τόσο πολύ που σε
κάνει να ζεις δυο ζωές: μια δική σου και
μια χάρτινη.
Υ.Γ. Τα βιβλία μπήκαν
επιτέλους στη θέση τους. Και μάλιστα,
για πρώτη φορά ταξινομημένα αλφαβητικά
και ανά κατηγορία: Κλασική λογοτεχνία,
σύγχρονη ξένη, ελληνική, αστυνομική,
βιογραφίες, ποίηση, θέατρο και
δοκίμια/φιλοσοφία/οικονομία. Έβαλα τάξη
και στο σπίτι και στην βιβλιοαποθήκη.
Αυτό, τουλάχιστον, με αποζημιώνει, αφού
πλέον με μια κίνηση (ή έστω με δύο) μπορώ
να βρίσκω γρήγορα οποιοδήποτε βιβλίο
αναζητώ.
