Τις τελευταίες δυο
ημέρες βλέπω non stop τον 6ο κύκλο του Dexter
και αμέσως μετά θα περάσω στα πρώτα
επεισόδια της έβδομης και τελευταίας
σεζόν. Είχα κρατήσει σκοπίμως ολόκληρο
τον κύκλο μέχρι να αρχίσει ο νέος, για
να μην με φάει η μαύρη αγωνία. Έτσι αυτό
το weekend ακονίζω τα μαχαίρια μου! Καναπές,
ουίσκι με δύο παγάκια και αίμα παντού.
Μέχρι τις 6 το πρωί δεν μπορούσα να
ξεκολλήσω.
Οι φανατικοί της
αστυνομικής λογοτεχνίας δεν μασάμε με
μερικά διαμελισμένα πτώματα, είμαστε
μαθημένοι. Ας είναι καλά ο Ίαν Ράνκιν,
ο Χένινγκ Μάνκελ, ο Στιγκ Λάρσον, ο Τζο
Νέσμπο, ο Άρνε Νταλ, η Ρουθ Ρέντελ και
οι υπόλοιποι γκουρού της λογοτεχνίας
που μας έχουν εκπαιδεύσει να διαβάζουμε
για πετσοκομμένα πτώματα τύπου ζουλιέν
και να κοιμόμαστε μετά σαν μωρά. Είμαστε
αναίσθητοι; Τρώμε πίτσα και βλέπουμε
το σπλάτερ σαν να παρακολουθούμε καρτούν.
Μπορώ με σιγουριά να
σας πω πως ο έκτος κύκλος είναι ο
καλύτερος. Αποκαλυπτικός. (Κυριολεκτικά).
Ο Dexter βρίσκεται μπλεγμένος σε μια
ιστορία με δύο παρανοϊκούς που πιστεύουν
πως έχει αρχίσει να ξεκουρδίζεται ο
κόσμος και ο χρόνος μετράει αντίστροφα
για τη συντέλεια. Έτσι, οι δρόμοι του
Μαϊάμι γεμίζουν με πόρνες της Βαβυλώνας
και καβαλάρηδες της Αποκάλυψης.
Βλέποντας τη σειρά και
διαβάζοντας στα φόρουμς των φανατικών
του Dexter ότι ο έβδομος κύκλος είναι ο
τελευταίος, με πιάνει απόγνωση. Γιατί
σε αυτόν τον άδικο κόσμο τα καλά πράγματα
να τελειώνουν, ενώ η Τόλμη & Γοητεία
να κρατάει για πάντα; Τι είδους συνωμοσία
είναι αυτή που εξυφαίνεται πίσω από την
πλάτη μας;
Μία φίλη, μετά από
σχετική κλάψα, μου είπε να μην σκάω,
ακόμα κι αν τελειώσει η σειρά έχουμε τα
βιβλία στα οποία βασίζεται. Λάθος. Από
τα μυθιστορήματα του Τζεφ Λίντσεϊ, το
μόνο που αξίζει είναι η ιδέα. Αλλά μέχρι
εκεί. Έχω ξεκοκαλίσει τα τρία πρώτα (τα
δύο κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις
εκδόσεις Anubis) και κόντεψα να χαρακωθώ
από την πλήξη με τα μαχαίρια του Dexter.
Πιο κακογραμμένο πράγμα δεν έχω διαβάσει.
Νόμιζα πως έφταιγε η μετάφραση (που
έφταιγε κι αυτή), αλλά και στο πρωτότυπο
τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Η αλήθεια
δυστυχώς πονάει: Ο μπαμπάς του Dexter είναι
ένας φλύαρος τύπος που δεν ξέρει πότε ακριβώς είναι η σωστή στιγμή να βάλει τελεία. Έτσι τα ορφανά
του πιο αξιαγάπητου μακελάρη θα μείνουμε
σε λίγους μήνες με το μαχαίρι στο χέρι.
:-(
Y.Γ.1: Η εικονογράφηση είναι έργο του Noma Bar. Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ.
Υ.Γ.2: Όποιος ανακαλύψει
πρώτος νέα εθιστική σειρά να μας
ενημερώσει. Εκ της διαχερίσεως.
