Το έχω σκεφτεί πολλές φορές: Αν δεν περνούσα τη ζωή μου κλεισμένος σε ένα γραφείο, θα ήθελα να είχα ένα μικρό βιβλιοπωλείο σε νησί. Σαν τον Βιβλιοπόντικα στη Σύρο. Ένα μοντέρνο μαγαζί γεμάτο βιβλία και μικρά έργα τέχνης.
Να ζω χαλαρά, όπως δεν έχω ποτέ ζήσει δηλαδή περνώντας όλα αυτά τα χρόνια τις μέρες (και τις νύχτες μου πολλές φορές) σε φασαριόζικα γραφεία σύνταξης εφημερίδων και περιοδικών. Να ρίξω ταχύτητα, να μην κάνω παράλληλα τριάντα διαφορετικά πράγματα, να μην πιέζω κανέναν να προλάβει ένα deadline. Nα μην χάνω τον ύπνο μου για νέα που σήμερα θα γραφτούν κι αύριο θα σκορπίσουν σαν χαρτιά στον άνεμο.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω έτσι, ή μάλλον δεν ξέρω για πόσο θα μπορούσα να ζήσω έτσι, μέσα στην ησυχία. Αλλά θα ήθελα να το δοκιμάσω. Να ανακαλύψω την ομορφιά της βραδύτητας. Να ξυπνώ και να κοιτώ από το παράθυρο το χειμώνα την αγριεμένη θάλασσα, που σκάει στους τοίχους των σπιτιών στα Βαπόρια. Να κατεβαίνω με το ποδήλατο στην πλατεία του Δημαρχείου. Να πίνω τον πρώτο καφέ της μέρας στου Στελλά ή στης Νινέττας που φτιάχνει τέλειες πίτες, να τριγυρνώ στα στενά άσκοπα και να ανοίγω το βιβλιοπωλείο με την ησυχία μου. Να μιλάω χαλαρά με τους πελάτες για βιβλία και όταν δεν έχει κόσμο να διαβάζω ή να γράφω. Το μεσημέρι να κλείνω την πόρτα και να πηγαίνω στο πιο ψηλό σημείο του νησιού για να χαζέψω τη θάλασσα. «Να λογαριάσω το μηδέν μου με το άπειρο»*. Να δω στον ανοιχτό ορίζοντα πόσο λίγα και ασήμαντα είναι όλα αυτά που αφήνουμε να μας κάνουν τη ζωή πιο μικρή, σαν τους τοίχους που υψώνουμε γύρω μας και μας στερούν τη θέα σε αυτό που πραγματικά είμαστε.
Υ.Γ. Αν επισκεφθείτε ποτέ την Ερμούπολη κάντε μια βόλτα στον Βιβλιοπόντικα. Βρίσκεται στην οδό Άνδρου, κάπου ανάμεσα στο λιμάνι και το Δημαρχείο. Είναι το πιο όμορφο βιβλιοπωλείο που έχω δει στις Κυκλάδες. Κάθε φορά που πηγαίνω περνάω σίγουρα δύο και τρεις φορές. Αγοράζω βιβλία, χαζεύω το κολάζ στην πόρτα της αποθήκης και τη φωτογραφία του Ανδρέα Εμπειρίκου στο μαύρο κάδρο πίσω από το ταμείο. Και πάντα σκέφτομαι το ίδιο: πόσο θα ήθελα να είχα κάποτε κι εγώ ένα τόσο ωραίο μικρό μαγαζί.
*Στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου από το τραγούδι «Το Πάτωμα»
