Εσείς πόσα βιβλία διαβάζετε παράλληλα; Είστε μονογαμικοί ή πολυγαμικοί αναγνώστες; Κάνετε απιστίες στο βιβλίο σας με άλλα που σας κλέβουν ξαφνικά την καρδιά; Είστε επιρρεπείς στους έρωτες που σε παρασύρουν από την πρώτη σελίδα ή μένετε σταθεροί μέχρι τέλους σε μια και μόνο ιστορία;
Το δικό μου κομοδίνο, αν το ρωτήσετε, έχει να σας πει φρικτές ιστορίες απιστίας. Μου αρέσει να μπλέκω σε παράλληλες περιπέτειες και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω. Μπορεί ένα βράδυ να πέσω στο κρεβάτι μου με δύο ή τρία βιβλία. ;-) Ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής. Μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, βιογραφίες, αστυνομικά θρίλερ: γιατί κάθε νύχτα δεν είναι ίδια. Βεβαίως και υπάρχει πάντα αυτό που λέμε: «Το βιβλίο που διαβάζω τώρα», αλλά παρεμβάλλονται και άλλα πολλά.
Υπάρχουν άνθρωποι που τρελαίνονται, δεν θέλουν καθόλου να πετούν από το ένα βιβλίο στο άλλο. Αποσυντονίζονται. Για μένα δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα. Αντιθέτως αυτές οι μικρές απιστίες με βοηθούν να επιστρέφω σε ένα βιβλίο με πάθος.
Άνθρωπος που ούτως ή άλλως κάνω ταυτόχρονα πολλά πράγματα, λόγω υπερκινητικότητας ή του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής -δεν γνωρίζω να σας πω- μου αρέσει να ζω έχοντας πολλές εξόδους διαφυγής, ανάλογα με το mood στο οποίο βρίσκομαι.
Βοηθά και η μνήμη: θυμάμαι απίστευτες λεπτομέρειες ακόμα κι αν περάσει καιρός από βιβλία που έχω διαβάσει. Λες και γράφουν μέσα μου σαν αληθινές αναμνήσεις οι ζωές των άλλων. Κι έτσι αν πιάσω ένα βιβλίο μετά από καιρό, ρίχνω μια ματιά στην τελευταία παράγραφο που είχα μείνει και ξεκινώ σαν να μην πέρασε μια ώρα.
Αυτές τις μέρες λόγω Χριστουγέννων μου άνοιξε η όρεξη για εγκλήματα σε στοιχειωμένους πύργους: έτσι θυμήθηκα ένα βιβλίο που είχα -κακώς- εγκαταλείψει στα μισά ένα χρόνο πριν: «Θάνατος σε ιδιωτική κλινική» της Π. Ντ. Τζέιμς (εκδόσεις Καστανιώτη).
Ένα μυθιστόρημα με υπέροχες περιγραφές ενός πύργου της εποχής των Τυδώρ: Αναμμένα τζάκια και δροσερά απεριτίφ πριν το δείπνο, συζητήσεις σε μια ατμοσφαιρική βιβλιοθήκη γεμάτη ράφια με παλιά δερματόδετα βιβλία, παράθυρα τύπου Τζέην Έυρ που βλέπουν σε κήπους της αγγλικής εξοχής.
Ο παλιός πύργος έχει μετατραπεί από έναν διάσημο πλαστικό χειρουργό σε κλινική για κυρίες που θέλουν να κάνουν αισθητικές επεμβάσεις μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Εκεί μια βροχερή μέρα καταφθάνει η Ρόντα Γκράντουιν, γνωστή δημοσιογράφος που ειδικεύεται στα σκάνδαλα, τρόμος και φόβος κάθε κοσμικής κυρίας, η οποία επιθυμεί να αφαιρέσει ένα σημάδι από το πρόσωπό της (την είχε μαχαιρώσει ο μέθυσος πατέρας της όταν ήταν μικρή). Η Ρόντα το βράδυ μετά την επέμβαση, ενώ μόλις έχει συνέλθει από τη νάρκωση, δολοφονείται στη σουίτα της. Ο ταξίαρχος Νταλγκλίς (ο γνωστός ήρωας της Π. Ντ. Τζέιμς κι από άλλα βιβλία) καλείται με την ομάδα του να λύσει το μυστήριο πριν η κατάσταση πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στα μίντια. Ποιος είναι ο δολοφόνος; Όλοι όσοι βρίσκονταν στον πύργο τη νύχτα του φόνου ανακρίνονται κι οι προσωπικές τους εκτιμήσεις και ιστορίες χτίζουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία που γίνεται ακόμα πιο ωραία εξαιτίας των ατμοσφαιρικών περιγραφών της σύγχρονης Αγκάθα Κρίστι της Βρετανίας, όπως αποκαλούν τη συγγραφέα Π. Ντ. Τζέιμς οι φανατικοί αναγνώστες της.
Υ.Γ.1 Ξαπλωμένος σε γούνινα ζεστά ριχτάρια, παράλληλα με αυτό το βιβλίο, που μόλις τελείωσα, διαβάζω και την αγγλική έκδοση του «1Q84» του Χαρούκι Μουρακάμι, τη βιογραφία του Φράνσις Μπέικον: «Ανατομία ενός Αινίγματος» (έχω κολλήσει μαζί της!), ποιήματα της Μάτσης Χατζηλαζάρου, ενώ ένα απόγευμα στον καναπέ τελείωσα και τη μικρή νουβέλα τα «Ημερολόγια από τη χώρα των Χριστουγέννων» του Ντέιβιντ Σεντάρις (ο οποίος με κάνει πάντα να κλαίω από τα γέλια) εκδόσεις Μελάνι .
Υ.Γ.2 Σας εύχομαι καλή και δημιουργική χρονιά! Με υγεία, τρυφερές αγκαλιές και διαβάσματα...
Υ.Γ.3 Αλήθεια εσείς τι διαβάζετε τώρα;
