Να έχουν περάσει τα
μεσάνυχτα, να βρέχει, να μην είσαι
υποχρεωμένος να ξυπνήσεις νωρίς το
επόμενο πρωί και να διαβάζεις μέχρι την
ανατολή ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ που
εκτυλίσσεται σε στοιχειωμένο πύργο
στην αγγλική εξοχή. Αυτό σημαίνει για
μένα Χριστούγεννα. Τριξίματα σε παλιές
σκάλες, γυμνά κλαδιά έξω από βικτωριανά
παράθυρα, κρυστάλλινοι πολυέλαιοι που
πέφτουν χωρίς αιτία μέσα στη νύχτα στην
καρδιά μιας σάλας και γίνονται θρύψαλα.
Ούτε πάβλοβες με κάστανα, ούτε γαλοπούλες
δεμένες χειροπόδαρα σε πορσελάνινες
πιατέλες, ούτε γιορτινά πακέτα με
κόκκινους φιόγκους πλάι στη φάτνη.
Μονάχα αυτή η αίσθηση του φόβου που σου
προσφέρουν οι παλιοί θρύλοι. Την
περιγράφει τόσο υπέροχα ο Χένρι Τζέιμς
στις πρώτες σελίδες του μυθιστορήματός
του «Το στρίψιμο της Βίδας» (εκδ. Άγρα):
Μια παρέα που ξαγρυπνά μαζεμένη γύρω
από τη φωτιά, παραμονή Χριστουγέννων,
λέγοντας με κομμένη την ανάσα ιστορίες
για υπερφυσικές οπτασίες οι οποίες
εμφανίζονται από το πουθενά στις σκιές
ενός τρομακτικού σπιτιού. Αυτό ακριβώς
είναι το στρίψιμο της βίδας, ο φόβος που
γυρνά αργά βόλτα βόλτα μέσα στο μυαλό
σου και σου τρυπά τόσο τα νεύρα μέχρι
να γίνει ο αέρας λίγο πιο ψυχρός και η
νύχτα πιο σκοτεινή.
Υπάρχει ένα πολύ καλό
βιβλίο που ξέθαψα από τη βιβλιοθήκη
μου, το οποίο είχα παρατήσει χρόνια πριν
αδίκως στα μισά, και έχει το ...εφέ της
βίδας. Ο «Ανήλικος επισκέπτης» της Σάρα
Ουότερς (εκδ. Καστανιώτη) κινείται στο
ίδιο μοτίβο με τη νουβέλα του Χένρι
Τζέιμς: παρηκμασμένη έπαυλη στην αγγλική
ύπαιθρο, μεταφυσικά επεισόδια με ένα
παιδί και μισάνοιχτες ξύλινες πόρτες
που οδηγούν σε δυσοίωνα δωμάτια με
φθαρμένες ταπετσαρίες και έπιπλα
σκεπασμένα με λευκά σεντόνια. Ξεκίνησα
λίγες μέρες πριν να διαβάζω από την αρχή
ξανά το υπέροχο αυτό μυθιστόρημα -πολύ
αργά επειδή παράλληλα μελετώ Ιστορία-
και το απολαμβάνω τόσο, που απορώ με τον
εαυτό μου γιατί το είχα εγκαταλείψει.
Η Ουαλή συγγραφέας χτίζει αριστοτεχνικά
ένα πραγματικά ζοφερό σκηνικό, με
χαρακτήρες καλοδουλεμένους και
ατμοσφαιρικές περιγραφές που αναδεικνύονται
από τη μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ.
ΥΓ. Επειδή μέχρι την
παραμονή Χριστουγέννων θα έχω κλείσει
τους ανοιχτούς λογαριασμούς μου με τη
Σάρα Ουότερς, φέτος αποφάσισα να κάνω
τη διαφορά: Θα περάσω τη άγια νύχτα
διαβάζοντας αληθινές μεσαιωνικές
ιστορίες για νεκρούς που περπατούν,
δαιμονισμένα μήλα και γουρούνια
δολοφόνους... Κέφι.
