Comicdom και νέα κόμικ στο bazaar της έκθεσης, selfies με super ήρωες και Βίκινγκς στη Μασσαλίας, στραβοπατημένα All Star και έξυπνα T-Shirts. Aνεμελιά ζωγραφισμένη με το μολύβι.

Vegan τούρτα με λεμόνι κι αγαύη στο Graffito. Λιώνει σαν αφρός στο στόμα.

Βόλτα κάτω από τις νεραντζιές της Δελφών, ήλιος και βροχή, μαρινιέρες και navy παπούτσια, ανοιξιάτικες μυρωδιές, λουλούδια από καλάθια στο δρόμο. Νεραγκούλες και κλειστές ακόμα ανεμώνες. Ευεξία.

Ζευγάρια, ήσυχα πια από την πρώτη πόζα, κάθονται και διαβάζουν πλάι πλάι στον ήλιο, με ένα βιβλίο ο καθένας ή μια διαμελισμένη εφημερίδα στο χέρι, χωρίς πολλά λόγια. Πόση ευτυχία και πόση συνενοχή έχει αυτή η δουλεμένη από καιρό οικειότητα.

Παράθυρα σε νεοκλασικά κτίρια και ακροκέραμα που φωτίζονται από το φυσικό φως. Τι ιστορίες και τι έρωτες να κρύβουν; Κάθε παράθυρο είναι ένα μυθιστόρημα που δεν γράφτηκε ποτέ.


Happy end: Νέοι θησαυροί στον ηλιόλουστο καναπέ. Ένα απολαυστικό κείμενο στο ipad για «Το μακρύ ταξίδι της άμμου» του Παζολίνι. Και στο Τρίτο Πρόγραμμα ολόκληρη η όπερα του Μότσαρτ «Απαγωγή από το Σεράι».  

 YΓ.: Και μέσα σε όλα αυτά πρόλαβα να διαβάσω (ξανά) και για τον Καρλομάγνο. 



Πάσχα στην πόλη σημαίνει: Ποδήλατο, διάβασμα μέχρι αργά, βόλτες στο κέντρο. Ρέκβιεμ του Μότσαρτ και Stabat Mater σε όλες του τις εκδοχές. Επιτάφιος στην Πλάκα, Αγγλικανική Εκκλησία για θρησκευτικούς ύμνους που κόβουν την ανάσα, ανθισμένες πασχαλιές (αν δεν κάψουν εγκεφαλικά κύτταρα από το χιόνι) και φέτος vegan μαγειρίτσα με μανιτάρια και τόφου (#χαμός). Πάσχα όμως, για να τα λέμε όλα, σημαίνει κυρίως αγορές βιβλίων για δώρο (στον εαυτό μου).

Εδώ λοιπόν η λίστα με τις φετινές πασχαλινές αγορές και η απολογία μου γιατί ξεχύθηκα πάλι στα βιβλιοπωλεία, ενώ μόλις προχθές έφερα στο σπίτι μια στοίβα με άλλα συγκλονιστικά βιβλία:

Δίχως ίχνος μεταμέλειας: Μια μυθιστορία για τον Ζιλ Μπονό από τον Pino Cacucci (εκδ. d.). Το ερωτεύθηκα και δεν το μετανιώνω. Γιατί μου έκαναν κλικ το εξώφυλλο με κόμικ και το μακελειό μεταξύ αναρχικών και μπουρζουάδων στη Γαλλία των αρχών του 20ου αιώνα.

Πόλεμος και Πόλεμος του László Krasznahorkai (εκδ. Πόλις) διότι θέλω όσο τίποτα να βυθιστώ «σ' έναν κόσμο που διχάζεται ανάμεσα στην αγριότητα και τη μανιώδη ομορφιά», από έναν σύγχρονο συγγραφέα τον οποίο ο ξένος Τύπος εξισώνει με τους Γιόζεφ Ροτ, Ρόμπερτ Μούζιλ και Τόμας Μπερνχαρντ. Extra bonus: Εχει Miró στο εξώφυλλο. Κομψοτέχνημα.

Γαλλική Σουίτα της Ιρέν Νεμιρόβσκυ (εκδ. Πατάκη). Διαβάζοντας ιστορία για την εισβολή των Ναζί στη Γαλλία και τη δωσιλογική κυβέρνηση του Βισύ (Η Αυτοκρατορία του Χίτλερ του Mark Mazower, εκδ. Αλεξάνδρεια), συνειδητοποίησα ότι δεν είναι δυνατόν να μην έχω διαβάσει αυτό το βιβλίο. Έχω ως γνωστόν ένα καινούριο παιχνίδι: διαβάζω ιστορία και μετά κυκλώνω όλη την εποχή που μελετώ, αναζητώντας μυθιστορήματα, ταινίες, πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά κ.ά. Ποτέ δεν έχω περάσει καλύτερα!

Ρασπούτιν του Εντβαρντ Ρατζίνσκι (εκδ. Νάρκισσος). Μία βιογραφία του σατανικού καλόγερου που υπήρξε μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το βιβλίο βασίζεται στο φάκελο των Ρωσικών Κρατικών Αρχείων που βρέθηκε στα χέρια του συγγραφέα το 1995. Ποιος ήταν ο ρόλος του Ρασπούτιν στην αποσάθρωση της δυναστείας των Ρομανόφ; Τελικά τα είχε και με την τσαρίνα και με τον δολοφόνο του (πρίγκιπας Φελίξ Γιουσούποφ) και με τα μισά δουλικά του παλατιού; Σεξ, ψέματα και... (πορνό) βιντεοταινίες πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση. Κέφι.

ΥΓ. Φέτος ζήτησα λαμπάδα με το δεύτερο τόμο των Τιμπώ του Ροζέ Μαρτέν ντυ Γκαρ. Μ. Πέμπτη κι ακόμα τίποτα. Πάλι μόνος μου θα παίξω το νονό. :-(